نکاتی در مورد پرورش مرغ گوشتی

جیره طیور گوشتی

در پرورش مرغ گوشتی باید جیره با توجه به سطح انرژی و مواد مغذی ضروری جهت تامین سلامت

و تولید مناسب طیور فرموله شود.

اجزای اصلی موردنیاز طیور در جیره عبارتند از : آب ، اسید آمینه ، انرژی ، ویتامین ها و مواد معدنی .

این اجزا باید هماهنگ با هم عمل نمایند تا باعث رشد مناسب اسکلتی – عضلانی گردند.

کیفیت مواد ، فرم فیزیکی دان و بهداشت ،مستقیما در عملکرد اجزای اصلی و پایه ای جیره ، اثرگذار هستند.

در صورتیکه مواد اولیه نامناسب باشد و یا فرمول جیره متعادل نباشد، عملکرد گله ضعیف می شود .

با توجه به اینکه طیور گوشتی در شرایط متفاوتی از نظر وزن پایان دوره ، ترکیب بدن و سیاست های تولید

پرورش می یابند ، تدوین جیره واحدی که بتواند احتیاجات طیور را جهت دستیابی به تمامی اهداف تامین نماید،

عملی نمی باشد و بایستی بر اساس هدف مورد نظر جیره های متفاوتی تنظیم گردند.

نکات کلیدی که برای انتخاب یک جیره مطلوب باید مدنظر قرار گیرند:

  • در دسترس بودن و قیمت مواد خام
  • تغذیه جداگانه مرغ و خروس
  • وزن زنده موردنظر
  • بازده و کیفیت لاشه
  • میزان چربی مورد نیاز جهت مصارفی از قبیل مرغ بریان (Oven-ready) ، آب پز و یا استفاده در صنایع جانبی
  • رنگ پوست
  • قوام و مزه گوشت
  • قابلیت کارخانه سازنده دان

فرم فیزیکی دان بسیار متفاوت و می تواند به صورت آردی ، کرامبل ، پلت و یا پفکی (extruded) باشد.

در برخی مناطق قبل از تغذیه با دان کامل از غلات خرد شده استفاده می شود.

از نظر تغذیه ای و مدیریتی بهتر است که از ابتدا از دان کامل و فرموله شده استفاده شود.

دان پلت شده یا پفکی نسبت به دان آردی ، راحت تر جابجا می شود و از نظر تغذیه ای نیز دارای راندمان بهتری می باشد.

پروتئین خام (Crude Protein)

نیاز و احتیاجات طیور گوشتی به پروتئین خام در واقع احتیاجات آنها به اسیدهای آمینه ای است

که در ساختار پروتئین ها دخالت می کنند . پروتئین ها در ترکیب بافتهای مختلف بدن از پر تا عضلات نقش دارند.

انرژی (Energy)

طیور جهت بقا و رشد ، نیاز به انرژی دارند. انرژی مورد نیاز طیور از سوخت و ساز مواد تغذیه ای حاصل می شود.

به طور قراردادی ، انرژی قابل متابولیسم ، انرژی اجزاء جیره مصرفی توسط طیور را توصیف می نماید.

با توجه به اینکه کل انرژی اجزاء جیره در ساختار فیزیکی و بقای پرنده مورد استفاده قرار نمی گیرد ،

و مقداری از انرژی جیره دفع می گردد ، بنابراین اگر انرژی هدر رفته (دفع شده ) از انرژی به دست آمده

از دان کسر شود، انرژی قابل متابولیسم به دست خواهد آمد.

ریزمغذی ها در پرورش مرغ گوشتی ( Micronutrients )

ویتامین هایی که معمولا در اغلب جیره های طیور اضافه می شوند، به دو دسته محلول در آب و محلول در چربی تقسیم می شوند .

ویتامین های محلول در آب شامل ویتامین های گروه B و ویتامین های محلول در چربی شامل K,E,D,A می باشند .

ویتامین های محلول در چربی می توانند در کبد یا سایر قسمت های بدن ذخیره شوند.

ریزمغذی ها در پرورش مرغ گوشتی ( Micronutrients )

ویتامین هایی که معمولا در اغلب جیره های طیور اضافه می شوند، به دو دسته محلول در آب و محلول

در چربی تقسیم می شوند . ویتامین های محلول در آب شامل ویتامین های گروه B و ویتامین های

محلول در چربی شامل K,E,D,A می باشند . ویتامین های محلول در چربی می توانند در کبد یا سایر

قسمت های بدن ذخیره شوند.

مواد معدنی

مواد معدنی پرمصرف شامل کلسیم ، فسفر ، پتاسیم ، سدیم ، کلر ، سولفور ، و منیزیم می باشد.

عناصر معدنی کم مصرف نیز شامل آهن ،ید ، منگنز ، روی و سلنیوم هستند.

آزمایش دان (Feed Testing )

بهترین روش کنترل کیفیت دان ،نمونه برداری سیستماتیک از دان می باشد.

نمونه برداری باید به صورت صحیح انجام گیرد. تا با بررسی نتایج آزمایش بتوانیم کیفیت حقیقی دان

مصرفی را ارزیابی کنیم .نمونه باید نماینده کل دان باشد و نمی تواند تنها با برداشت دان از یک دان

خوری و یا از دانخوری های یک پن انجام شود. جهت انجام نمونه برداری صحیح ، بایستی نمونه های

برداشت شده از نقاط مختلف با یکدیگر مخلوط شوند. توصیه می شود که از هر محموله دان ساخته شده ،

پنج نمونه برداشت شود. نمونه برداری از دانخوری داخل سالن توصیه نمی شود . زیرا دان داخل

دانخوری یکنواخت نیست. تاریخ نمونه برداری ، تاریخ ارسال دان به فارم و نوع دان ثبت شود.

نمونه ها تا زمان ارسال طیور به کشتارگاه باید در یخچال نگهداری شوند و در صورتی که در طی دوره

پرورش گله با مشکل مواجه شد، نمونه ها باید مورد آزمایش قرار گیرند و نتایج آزمایش باید با مشخصات

تغذیه ای دان مقایسه شود.

تغذیه مرحله ای در پرورش مرغ گوشتی ( Phase Feeding )

احتیاجات تغذیه ای معمولا با سن طیور کاهش می یابد. و به طور معمول در تغذیه طیور گوشتی

سه جیره ، پیش دان ، رشد دان و پس دان مورد استفاده قرار می گیرد .

آنچه که اهمیت دارد این است که تغییرات در فرمول جیره نباید یکباره صورت گیرد .

بلکه بهتر است تغییرات به صورت مداوم در طور زمان باشد. اغلب کارخانه های سازنده خوراک طیور ،

جیره های گوناگونی جهت تامین نیازهای تغذیه ای طیور تولید می نمایند.

هر قدر تعداد جیره ها بیشتر باشد ، پرورش دهندگان مرغ گوشتی راحت تر می توانند جیره مناسب

را با توجه به اهداف پرورشی و نیاز های تغذیه ای طیور انتخاب نمایند.

عوامل مختلفی مانند مسائل اقتصادی ، قانونی ، ظرفیت کارخانه و هزینه های حمل و نقل باعث ایجاد

محدودیت در تهیه فرمولهای گوناگون می گردد.

احتیاجات تغذیه ای بر اساس اهداف تولید ، در سه جیره اصلی فرموله شده که تولید کنندگان اغلب

ترکیبی از آنها را مورد استفاده قرار می دهند.

جیره شماره ۱

جیره غنی با هدف دستیابی به افزایش وزن و ضریب تبدیل مطلول می باشد.

استفاده از جیره مذکور که جیره گرانی است، باعث افزایش چربی لاشه گشته

و ضمنا ممکن است مشکلات متابولیکی را نیز به همراه داشته باشد.

جیره شماره ۲

انرژی جیره شماره ۲ کمتر از انرژی شماره ۱ بوده ولی میزان پروتئین خام و اسیدهای

آمینه در حد مطلوب است . استفاده از جیره مذکور باعث کاهش میزان چربی لاشه و

حداکثر رشد عضله سینه شده ،همچنین بر روی وزن و ضریب تبدیل اثر منفی دارد.

ولی هزینه تغذیه برای تولید گوشت سینه در حد مطلوب خواهد بود.

جیره شماره ۳

این جیره دارای مواد مغذی کمتر است که باعث وزن گیری کمتر و ضریب تبدیل بالاتر می شود

و قیمت تمام شده مرغ زنده در حد مطلوب می باشد.

منع مصرف دان در پرورش مرغ گوشتی

در زمان قطع دان باید به زمان مصرف دارو و واکسن توجه ویژه ای مبذول گردد تا مطمئن شویم که

هیچ اثری از آنها در لاشه وجود نداشته باشد. آمار و ارقام مربوطه نیز به دقت ثبت و نگهداری می شود.

تغذیه کمکی در پرورش مرغ گوشتی با گندم کامل ( Supplemental Whole Wheat Feeding )

در بسیاری از کشورها  ،گندم خرد نشده در پرورش مرغ گوشتی به جیره طیور اضافه می شود.

مزایای آن عبارتند از :

کاهش هزینه های مربوط به دان و در نتیجه کاهش هزینه های تولید و بهبود بخشیدن به رشد

سنگدان که باعث هضم و جذب بهتر مواد مغذی جیره می گردد.

معایب آن عبارتند از :

میزان رشد کمتر و افزایش چربی لاشه و همچنین در صورتیک توازن محتویات دان رعایت نشود ،

یکنواختی گله ضعیف تر می گردد.

گندم را می توان در کارخانه و یا در فارم به دان افزود که افزودن گندم در فارم بهتر است .

در این صورت ، لازم است که فارم به سیستم های مخلوط کننده دان و سیلوهای اضافی جهت نگهداری غلات مجهز باشد.

در کارخانه خوراک ممکن است که گندم خرد نشده به میکسر و یا در هنگام بارگیری به دان اضافه شود.

در صورتیکه در کارخانه امکان نیم کوب کردن غلات ( Roller milling ) موجود باشد ،

می توان گندم را به صورت نیم کوب شده به دان افزود.

در حدود ۷ روزگی و یا هنگامی که جوجه ها به وزن ۱۶۰ گرم رسیده اند ، گندم به نسبت ۵-۱ درصد

به تدریج به جیره افزوده می شود.نسبت افزودن گندم به کل جیره می تواند به حداکثر ۳۰ درصد هم برسد .

حداکثر میزان مصرف بستگی به مواد متشکله جیره ، تراکم  مواد مغذی ، کیفیت گندم ،

عملکرد مورد نظر و عملکرد هر گله به طور انفرادی دارد.

بسیار مهم است که اثر رقیق سازی مرتبط با افزودن گندم به جیره را مدنظر داشته باشیم.

هر نوع درمانی که از طریق دان انجام شود ، باید به گونه ای تنظیم شود که دارو به میزان صحیح به پرنده برسد .

طیور بایستی به طور مرتب وزن کشی شوند تا اثر استفاده از گندم خرد نشده در گله مشخص شود .

ضروری است گندم خرد نشه به مدت ۴۸ ساعت قبل از کشتار از جیره حذف شود .

تا از آلودگی لاشه در هنگام تخلیه امعاء و احشاء جلوگیری شود.

 



دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *